در روزگاران کوروش کبیر در دولت هخامنشیان این شاه پر دل، در زملنی که عرب ها مشغول بزچرانی و جهل و نادانی و بی عقلی به سر می بردند،این شاه بزرگ ایران، فرهنگ، ادب، زبان و دین داشت.
در آن زمان ایرانیانی با فرهنگ بزرگ، در خدمت کوروش بودند، کوروش حتی زمانی که کشوری را را فتح می کرد، به مردم آنجا ظلم نمی رساند؛ بلکه با آنها خوش رفتاری نیز میکرد.
هیچ شاهنشاهی و تاجداری چون همانند کوروش کبیر دگر در تاریخ ایران تکرار نشد.
با مرگ کوروش کبیر، شاهانی رو آوردند و به قدرت رسیدند و به مرور زمان، اندک اندک قدرت و ثبات دولت هخامنشی را تضعیف نموده و نام کوروش و فرهنگ کوروش و ادب کوروش و زبان کوروش و دین کوروش از بین رفت.
بعد از کوروش دگر دولتی پیشرو در علم، ادب، و زبان و فرهنگ برای ایران تکرار نشد. اما کسانیوکسانیون امیر کبیر بودند که به فکر کشور اما در سرانجام فرهنگ نادرست بعد از کوروش به قتل رسید و این بزرگ مرد دولت و وطن دوست ایران از میان ما برفت . در سرانجام اشتباهات نادرست و بی کفایتی های شاهان و درباریانیون شاهان قجر و یا حکومت های دگر؛ قوم عرب را برقوم ایرانی برتر ساخت و حال دگر ما بدون کوروش کبیر، بدون امیر کبیر دگر فرهنگی و دولتی و شاهی دلسوز برای ما نماند و فرهنگ عرب بر فرهنگ ایرانی برتری ساخت و وارد ایران شد و همچنان نیز قوم نادان عرب خود را از قوم بزرگ ایرانی برتر میداند.
درباره این سایت